30 sty 2014

Książę powraca

Mijały miesiące. Las dawno już zdążył zapomnieć o echu trąbek książęcego orszaku a ludzie przestali gadać o niecodziennej wizycie w chatce wieśmy. Wszystko wróciło do normy, jeśli w ogóle w wypadku Margoloty i Smoka można mówić o jakiejkolwiek normie. I naraz, pewnego dnia na ścieżce wiodącej do wieśmowego obejścia, zatętniły końskie kopyta. Tym razem jednak Książę przybył sam. Bez orszaku, bez złotej karocy i dumy w książęcym wejrzeniu.
Przygarbiony, poszarzały, cichutko zapukał do drzwi chatki.
-Znalazłem szczęście. -wyszeptał, gdy tylko Margo wpuściła go do izby. -Było tak piękne i cenne, że zamknąłem je w okutej skrzyni i zaniosłem do skarbca. Codziennie schodziłem do podziemi, zamykałem drzwi na klucz, uchylałem wieko skrzyni i radowałem się cudownym blaskiem mojego szczęścia. Robiłem wszystko, by nikt go nie zobaczył, nie ukradł. Strzegłem go jak oka w głowie, ale ono z tygodnia na tydzień bladło i malało. Jego blask już nie rozświetlał skarbca a jedynie pełgał po ścianach skrzyni w której je ukrywałem. -książę sięgnął za pazuchę i wyjął maleńkie zawiniątko. Po rozchyleniu płatka złotogłowiu Margo zobaczyła ukryte w nim maleńkie, ledwo opalizujące szczęście.
-Co mam zrobić, żeby znów stało się silne i piękne? -zapytał zrozpaczony książę.
-Pokaż je ludziom. -szepnęła wieśma, gładząc światełko opuszkiem palca. -Szczęście rośnie tylko wtedy, gdy się nim dzielisz. 



Obraz pochodzi z galerii: http://jshauk.deviantart.com/

 

10 komentarzy:

  1. No i znowu masz rację :))))

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie zastanawiałam się nigdy nad tym ale tak. Prawdziwym szczęściem jest dawanie go komuś. Prostota ubrana w piekne słowa. Tak lubię.

    OdpowiedzUsuń
  3. Счастье бывает только тогда, когда его разделяешь с другими...
    Здорово!

    OdpowiedzUsuń
  4. Prawda. Ślicznie napisane. :) Szkoda, że są też zawistni ludzie i zrobią wszystko, żeby to szczęście zatruć .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Są, ale może są właśnie po to, żeby to szczęście bardziej doceniać?

      Usuń
  5. jak często zapomina się o tym fakcie... a szkoda !

    OdpowiedzUsuń
  6. Nic dodać, nic ująć :D Tylko wprowadzać w życie!

    OdpowiedzUsuń