Deszcz deszczy srebrzyście

Powoli dobiega końca sezon białkokropkowy u Małego. Mam nadzieje, że niedługo uda mi się już go wypuścić z domu. Jest to ze wszech miar wskazane ze względu na moją psychikę i stan umeblowania. Małego roznosi energia, wspina się nawet po szafach jak człowiek pająk a jego pomysłowość nie ma granic. Wczoraj przytargał z warsztatu męża kawał styropianu i zanim zdążyłam zareagować rozdrobnił go na mikrogranulki. Naelektryzowane kulki okleiły natychmiast zachwycone dziecię, kota, mnie i kanapę. Do teraz walczę ze styropianem krążącym wytrwale w kibelku ( nie wiem co mi odbiło, żeby wrzucić toto do toalety).
Starszy syn widząc w moich oczach pierwsze oznaki obłędu, po rycersku zaproponował Małemu czytanie Muminków. Co za ULGA...kiedy ganiałam styropianowe perełki, przynajmniej destrojer był uziemiony literacko.
A właśnie... jeśli już jesteśmy przy słowie pisanym. SKOŃCZYŁAM PIERWSZY ROZDZIAŁ! Moja osobista recenzentka w postaci Kaliny stwierdziła, że jest dobrze ;) i mam pisać dalej;) co niniejszym czynię (aczkolwiek w ukryciu, i nie wiem, czy kiedykolwiek zdecyduje się udostępnić moje "dzieło" szerszej publiczności;)
W pracowni też dużo się dzieje. mam na "tapecie" dwa komplety na zamówienie, a poza nimi jeszcze parę drobiazgów (też zamówionych). Mimo to, udaje mi się "pomiędzy" zrobić coś z nowych pomysłów.
Dziś- może jak na mnie, trochę ascetyczna herbaciaraka, deszczowa jak dzisiejsza pogoda. Ciepła i srebrzysta.