18 sty 2019

Wiosny mi się chce.


Wiosny mi się chce.
W kościach piszczy i strzyka, kot obrażony na pogodę śpi owinięty w koc. Jedynie pies entuzjastycznie eksploruje podwórko przynosząc do domu mnóstwo zieleni. Szczegół, że to szpilki z choinki jaką mąż niósł do drewutni i nie doniósł, bo mu się igieł nasypało do butów i strzelił focha.
No i tak trwamy w tym styczniowym zawieszeniu między śnieżycą a ulewą wspomagając się gorącą czekoladą i wafelkami z karmelem.
Ale do mojej pracowni powoli wkrada się wiosna. Na paluszkach, cicho i ostrożnie. Lawirując w twórczym nieładzie, odczepiając od sukni kawałki trocin i papierków. 
Idzie. Jest coraz bliżej. 








8 komentarzy:

  1. Też tęsknię za wiosną a Twoje pracę ją przypominają :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z jednej strony bardzo lubię zimową ciszę, ale już brakuje mi wiosennej energii :)

      Usuń
  2. Ja to tylko myślę o tym, by czas trochę zwolnił... ale nie da się. Wiosnę, rzecz jasna, uwielbiam - jak każdą porę roku. Bardzo ładna praca! Elegancko, z klasą! pozdr.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tym razem styczeń wyjątkowo mi się dłuży. Niech już sobie idzie ;)

      Usuń
  3. niech idzie szybciej:)))ja tam nie mam nic do zimy,ale nie chciała bym jej gościć do lata:)))))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tym bardziej, że jest bardzo niezdecydowana. Raz zasypie śniegiem, na drugi dzień wszystko roztopi... ;p

      Usuń
  4. Jakie to śliczne! Oj chyba muszę takie zrobić sobie

    OdpowiedzUsuń