Smoczna Kuchnia - czyli bardzo magiczna drożdżówka.

Deszcz bębnił o dach, szemrał w rynnach senną kołysankę, ścigał się kroplami po okiennych szybach rozmywając ciemniejszy kontur lasu widocznego przez okno. Bezlistna jarzębina mokła smętnie w towarzystwie nagiej brzozy i nawet nastroszone wróble w żywopłocie zamknęły dzioby zawieszając wszystkie zbrojne konflikty. Świat przysnął, przycupnął pod ciężką od wilgoci świerkową łapą i czekał na słońce.
-Przecież umiesz przegonić deszcz. -jęknęła Margolota. -Pada i pada...
-Umiem. -ziewnął smok, wygrzewający przy piecu łuskowate boki. -Ale wiesz dobrze, że te chmury muszą gdzieś zrzucić swoje brzemię.
-Koniecznie tutaj?
-Wyobraź sobie, skieruję je nad sąsiednie królestwo a tam jakaś inna, marudna Margolota, poprosi swojego Smoka, żeby posłał je gdzie indziej. I co? Będzie się tak chmurka miotała..i miotała...aż w końcu się obrazi i będziemy mieć suszę. Równowaga, moja panno. Równowaga. Będzie padało aż się wypada a ty zamiast zwieszać nos na kwintę mogłabyś drożdżówkę upiec. Takie ciasto to magia równie wielka jak rozkazywanie żywiołom a o ile bardziej bezpieczna...
-Akurat...magia. -burknęła wieśma, ze stęknięciem podnosząc się z krzesła i sięgając po makotrę.
-Oczywiście, że magia. -przytaknął Smok, ukradkiem wyjadając rodzynki z płóciennego woreczka. -Bardzo smakowita magia...Kreacja w najczystszej formie słodyczy!
-A potem magicznie Ci brzucho rośnie...
-Phi...Po prostu rozpiera mnie energia! -Smok otworzył wieśmową książkę kucharską i po chwili znalazł przepis na drożdżówkę.
Pół kilo mąki (najlepiej orkiszowej)
jedno żółtko i dwa jajka (aby tylko nie od tych kur co Margosi do puszczy uciekły)
10 dkg masła (prawdziwego, nie margaryny-margaryna przywołuje demony niestrawności)
łyżka oleju
szczypta soli
szklanka mleka
pół szklanki cukru
10g drożdży utartych z łyżką cukru.
Rodzynki (o ile Smok wszystkich nie zjadł)
Masełko w rondelku rozpuściło się szybko na gorącym piecu, mleko podgrzało delikatnie. Margo utarła jajka z cukrem, Smok odmierzył mąkę i kichając jak z armaty dosypał do puchowego kogla-mogla. Potem do makotry powędrowało letnie, rozpuszczone masło, mleko, oliwa, sól i drożdże. Wieśma wymieszała wszystko drewnianą łyżką, przykryła lnianą ściereczką i postawiła w cieple, z dala od przeciągów, żeby sobie spokojnie urosło.
Teraz nadszedł czas na zrobienie kruszonki. Z 10dkg mąki, 5 dkg masła, 5 dkg cukru pudru i cukru z prawdziwą wanilią (całe opakowanie) Margo szybciutko zagniotła kruszonkę i wstawiła do zimnej sieni, żeby masło się zanadto nie rozpuściło.
Teraz pozostało już tylko czekanie i cierpliwe znoszenie mlaskoczącego Smoka, zezującego co i rusz w stronę makotry z rosnącym ciastem. W dodatku ciasto rosło długo. Raz, potem przemieszane w makotrze drugi raz...a potem wyłożone do blachy wysmarowanej masłem i wysypanej mąką – po raz trzeci, już z kruszonką na wierzchu. I dopiero gdy podrosło w blasze, Margo wstawiła je do rozgrzanego pieca. Ciężko jest określić temperaturę w jakiej wieśma piekła drożdżówkę, ale sięgnijmy w tym momencie bardzo magicznie do innego wymiaru rzeczywistości. Tam, gdzie istnieją elektryczne piekarniki możemy nastawić je na 180stopni i piec około 40 minut.
-Rezultat jest wyjątkowo smoczny. -wymamrotał Smok z paszczą pełną ciepłej drożdżówki. Bez rodzynek. Rodzynki zjadł wcześniej. Wszystkie...