Zemsta

Wieśma też posiadała rodzinę. Wielopokoleniową, uwikłaną w pajęczynki symboli i sztywne gorsety norm społecznych, w których każdy fiszbin nosił nazwę „bo nie wypada” i „masz obowiązek”. Słusznemu bukietowi ciotek i kuzynek od grożenia Margolocie rozbolały palce, więc przerzuciły się na zahukaną Margolotową siostrę, mającą wrodzone zdolności do pakowania się w kłopoty miłosne. A wiadomo nie od dziś, że takie problemy ciotki kochają najbardziej.
Siostra siedziała z nosem spuszczonym na kwintę, próbując utopić rozczarowania i smutki w kubku malinowej herbaty, współczująco podanej przez Margo. Problem w tym, że smutki umiały pływać. Ciotka uwijała się po izbie, po swojemu ustawiając wieśmowe szpargały na wieśmowych półkach. Smok udawał że tego nie widzi, z zatroskaniem zerkając na przygnębioną Margosiową Siostrę.
-Zemścij się na nim! -warknęła ciotka. -Tyle krwi ci napsuł! Poproś Margo, żeby zamieniła go w przegrzebka! Albo niech dostanie pryszczy! Albo najpierw w przegrzebka a potem pryszcze!
-Nie chcę się na nim mścić. -chlipnęła Siostra. -Chcę o nim zapomnieć!
-Zemsta to najlepszy sposób na przegnanie kogoś ze swojej pamięci! -ciotka z przekonaniem pokiwała głową.
-Zemsta jest jedynie zmianą kierunku tej samej energii. Nie zatrzyma rozchwianego wahadła pamięci. -Smok z trudem powstrzymał się, by nie podstawić ciotce ogona. -Nienawiść i miłość. Rozkosz i ból...Kierunek ten sam i tylko zwrot inny. Zatrzymaj wahadło. Dopiero wtedy zapomnisz.
-Słucham? -pociągnęła nosem Siostra, nie bardzo pojmując słowa Smoka.
-Po prostu przestań o nim myśleć. -podsumowała Margo. -Nie wypełniaj pustki wspomnieniami, marzeniami czy złością. Wypełnij ją sobą.

 

Obraz pochodzi z galerii: http://anithka.deviantart.com/