Przyjaźń

Za nic mając styczniowy, trzaskający mróz, w chacie kowala urodziło się dziecko. I nie byłoby w tym nic niezwykłego, wszak dzieci rodzą się bez względu na porę roku, jednak na to maleństwo rodzice czekali wiele długich lat. Cała wieś podzielając radość kowala i kowalichy prześcigała się w życzeniach i prezentach dla malucha.
Margolota, z talizmanem wykonanym przez smoka i nosem czerwonym od mrozu, szła wysypaną popiołem ścieżką wiodącą do chaty kowala, gdy zatrzymało ją wołanie jednej z przyjaciółek.
-Ty też tam idziesz? -dziewczyna odstawiła wiadro wyciągnięte ze studni i ślizgając się na lodzie otaczającym cembrowinę podeszła do płotu. -Moja noga tam nie postanie! Wyobrażasz sobie? Nie powiedział mi o urodzinach dziecka! Taki z niego przyjaciel!
-Pewnie czasu nie ma a o kowalowej radości i tak cała wieś trąbi na prawo i lewo. -odparła wieśma, rękawicą ocierając zmarznięty nos i mocniej otuliła się wełnianą chustą.
-Do sołtysowej posłał wiadomość! -burknęła przyjaciółka. -I do tego gbura, co się z nikim nie lubi też! A do mnie nie...
-A może on uważa, że nie potrzebujesz zaproszenia, bo jako ktoś bliski, sama będziesz wiedzieć, że sprawisz radość odwiedzinami. Jest ci przykro, bo nie spełnił twoich oczekiwań. Rozumiem. -Margo uśmiechnęła się do dziewczyny. -Ale może po prostu powinnaś cieszyć się jego szczęściem. To czego on nie zrobił nie jest istotne. Istotne jest to, co ty zrobisz. 

Obraz znaleziony w sieci - niestety nie znam autora. Jeśli ktoś zna, proszę o info :)