Prezent od przyjaciela.

Margolota kręciła się po izbie jak fryga. Tu pozamiatała, tutaj wygładziła haftowaną serwetkę. W całej chatce słodko pachniało drożdżowe ciasto ledwo co wyjęte z pieca, a smok tylko ślinę przełykał, zezując na rumianą kruszonkę.
Sama wieśma, ustrojona w zieloniutką suknię, ze sznurami bursztynów połyskującymi na piersi, ustawiała na stole półmisek z ciastem i rozkładała talerzyki. Wyczekiwany gość miał pojawić się lada chwila i nawet czajnik niecierpliwie podskakiwał na piecu, dzwoniąc o fajerki osmalonym brzuszkiem.
-Pewnie mi jaką broszę przywiezie z zamorskich krain! -wzdychała Margo, co i rusz wyglądając przez okienko. -Albo księgę zaklęć od egipskiego maga!
Smok już paszczę otwierał by coś rzec, ale akurat kołatanie do drzwi wywiało Margolotę z izby.
Kiedy już drożdżówka została pochłonięta do ostatniego okruszka i dopito ostatni kubek herbaty, za gościem zamknęły się drzwi a Margolota klapnąwszy na zydelek, wymownie spojrzała na smoka.
-Widziałeś co mi przyniósł? Morski piasek! Też coś!
-A ty tylko dlatego, że nie spełnił twoich oczekiwań, spuściłaś nos na kwintę i popsułaś sobie radość z tak pięknego wieczoru. -Smok podniósł naczynie z piaskiem i obrócił je delikatnie. Drobny pył przesypał się z cichym szelestem. -Zamiast się cieszyć ze spotkania, zamiast słuchać jak twój gość pięknie opowiadał o swoich podróżach, ciągle myślałaś o broszy i książce.
Margo westchnęła ponuro. Smok niestety miał rację.
-Na drugi raz niczego nie oczekuj a zobaczysz, jaką radość sprawi ci sama obecność przyjaciela. -I przede wszystkim, naucz się patrzeć na to, co otrzymujesz. -smok wysypał piasek z buteleczki. W piasku połyskiwało zielenią oczko medalionu z malachitu. 

 

Obraz pochodzi z galerii: http://immortalsilence.deviantart.com/