Prawdziwa Wiedźma

-Popatrz na siebie! -prychnęła ciotka znad krawędzi kubka z herbatą. -Czy ty wyglądasz jak wiedźma?! Włosy byś sobie przynajmniej trochę potargała, skoro już na czarno ich nie farbujesz! Kurzajkę mogłabyś na nos przykleić, kupić kapelusz z pająkiem, kota sobie sprawić...
-Mam Smoka. -Margolota dolała ciotce malinowej herbaty, przemilczając fakt, że poczucie własności w stosunku do Smoka jest terminem bardzo kontrowersyjnym i w sumie nieprawdziwym. Po prostu był, bo tego chciał. Jak kot.
-Kot wiedźmy powinien być kwintesencją mroku i tajemniczości a twój Smok tylko wyleguje się na słońcu.
-Ale on się wyleguje bardzo tajemniczo...
-Młoda jesteś i świata nie znasz. Nikt nie przyjdzie do wiedźmy, która nie wygląda jak wiedźma. Nie wzbudzasz zaufania ani ty ani twoja chatka.
-Sądzi ciocia, że marynowane gałki oczne, suszone żaby i wianki muchomorów pod powałą wzbudzają w ludziach zaufanie?
-Oni tego oczekują. Nie rozumiesz? Oczekują pajęczyn, nietoperzy i czaszek, szczerzących zęby z pokrytej kurzem półki. A nie roześmianej kobiety w zielonej sukience!
-To niech zmienią oczekiwania! Kiedy w głębi siebie pozwolą mi być taką, jaką jestem, wtedy będą gotowi na to, żebym im pomogła.
Nagle od smoczego leża powiało zielonym mrokiem, który delikatnie liznąwszy stopy wieśmy, zasnuł podłogę malachitową mgłą. -Naprawdę uważasz, że to strach przed wiedźmą rodzi w ludziach szacunek dla jej mądrości?? -zasyczał zimny głos tuż przy uchu ciotki.
Margo zachichotała tylko, zaś ciotka, blada jak suknia panny młodej, wybiegła pośpiesznie z chaty by oddać naturze to, co zjadła na śniadanie.
-Musisz się zawsze wtrącać ? -rzuciła Margo w kąt chaty, stopą rozganiając opalizujący magią opar.
-No co, chciała grozy ... to ją dostała. -mruknął Smok, ponownie zapadając w błogie lenistwo. 

Obraz pochodzi z galerii: http://jerry8448.deviantart.com/