Szukając szczęścia

Margolota przerwała mieszanie grochówki i zdziwiona wyjrzała przez okienko. Wesoły dźwięk dzwonków, parskanie koni i wrzawa zwiastowały niecodziennych gości.
Tak też było w istocie. Z suto złoconych sań wygramolił się sam Książę i pozostawiając orszak na podwórzu, ruszył do wieśmowej chatki.
-Przyjechałem do ciebie po szczęście! -oświadczył od progu.
-Nie mam twojego szczęścia. -Margo uśmiechnęła się do księcia. -To ty je masz.
-Nie mam go. -zasępił się Książę. -Szukałem go w pałacu, szukałem w mądrych księgach i pytałem o nie astrologów...
-A pytałeś siebie? -mruknęła wieśma i zamieszała grochówkę drewnianą łyżką. -Swoje szczęście znajdziesz w sobie. Tylko w sobie. I tam właśnie powinieneś szukać.
-Ale ty jesteś szczęśliwa! Prawda?
-Tak. Jestem.
-Jesteś szczęśliwa mieszkając w wiejskiej chatce a ja w swoim pałacu nie mogę odnaleźć nawet promyka uśmiechu. Więc może powinienem zamieszkać w takim domu jak ty?
Wieśma westchnęła cicho.
-Na samej granicy wsi jest chatka po pustelniku. Zmarło mu się niedawno to stoi pusta. Porozmawiam z wójtem. Ręczę, że odsprzeda Ci ją za niewielką odpłatą. Jeśli uważasz, że znajdziesz w niej szczęście, szukaj.
-E..nie...Pewnie nie ma w niej łazienki...-bąknął Książę i pożegnawszy się wrócił z orszakiem do swojego pałacu.

Autorem obrazu jest: http://schnette.deviantart.com/art/Letter-for-u-138744888