Energetyka wiosenna

W moim obecnym stanie pozytywnego doenergetyzowania wiosennego nie można mi dawać nic do czytania. Jest bowiem więcej niż pewne, że coś tej lektury wyniknie. No...ale po kolei.
Mały znów siedzi w domu. W wyniku tego, moja pracowania została chwilowo odstawiona na boczny tor. Mały rośnie ani chybi na MacGivera albo Indianę Jonesa, więc wymaga ode mnie 100% uwagi w imię "chroń dziecię i mienie swoje". Ile jednak można patrzeć w jeden punkt choćby i najbardziej ruchliwy?(to nie było pytanie do sędziów tenisa). Szukam więc sobie niezbyt absorbujących zajęć dodatkowych. Wczoraj posegregowałam zabawki Małego. Udało mi się nawet niepostrzeżenie wytaszczyć do garażu całkiem przyzwoity karton tych, które przegrały konfrontację z pomysłowością mojego destrojera. Dziś postanowiłam popracować nad odchwaszczeniem mojej artystycznej duszy i zasiadłam do przeglądania ostatnich numerów "Werandy".Traf chciał, że na pierwszy ogień poszedł nr. grudniowy. Dotarłam do szóstej strony (czyli do początku pierwszego artykułu) i popędziłam do kuchni w celu krojenia bakalii. Co z tego, że Święta Bożego Narodzenia tak jakoś za rok dopiero? Lubię keks i natrafiłam właśnie na bardzo ciekawy przepis ( z rumem). HA. Koniec czytania!

Psiakrew różyczek ciąg dalszy...tylko lekko mi się zmroziły pod śniegiem i kolor zmieniły;p

ps. Keks wyszedł przepyszny... strrasznie rumowy. Ale nie moja wina, bo w przepisie podano "wlej kieliszek rumu". O wielkości kieliszka nikt nic nie wspomniał;p
Mam jeszcze odłożoną "Rio Anaconda" Cejrowskiego. Trochę się boję, bo a nuż po lekturze owej wyruszę do Amazonii z lodówką na plecach?