Ogrodnicza szkoła przetrwania

Podczas zagranicznych wojaży mężowego, walczyłam o przetrwanie pozostawiona sam na sam z dziką rzeczywistością ogrodu.
Bramę do garażu nauczyłam się otwierać ostatniego dnia przed powrotem pana domu - właściwie, to otwierałam ją wcześniej, ostatniego zaś dnia udało mi się pod nią przejść bez uczucia, że zaraz zostanę przez nią zgilotynowana.
Końcówki od spryskiwaczy zmieniam już błyskawicznie, obnosząc dumnie rany z pola chwały (dwa razy sprężyna od zaworu zamknęła się na mojej ręce).
Na szczęście z sadzeniem rododendronu czekałam na męża - okazało się, że słusznie - tak umiejętnie wyznaczyłam miejsce pod roślinkę, że chyba tylko radiesteta mógłby wycelować w większe skupisko kamieni. Tomasz. jednak, nie bacząc na ewentualne poślizgi kataralne tak żwawo zabrał się do kopania, że jeszcze trochę a wykopany dół wystarczył by do posadzenia Bartka (niezorientowanych zapraszam do Białowieży). Rododendronik ma wygodnie, deszczyk go pokropił i lada dzień zakwitnie. (Magnolia nadal "niedorozwinięta").
Nadrabiając niedostatki kwiecia w ogrodzie kontynuuję Różaną Kolekcję w pracowni.
Kuferek na biżuterię:

Chciałam tez bardzo podziękować Agnieszce za serduszkowe wyróżnienie:)