Haftowana herbaciarka

Od paru dni wyszywam kopię makatki wyhaftowanej dawno temu przez moją prababcię. Jest tych makatek sporo, ale ten wzór zapadł mi szczególnie w pamięć.
Po lewej stronie kuchni, na przeciw pieca, zaraz przy wejściu stała niska szafka. Na szafce dwa duże, emaliowane wiadra z wodą(jedno było niebieskie). Za wiadrami zaś zawsze wisiała jedna z makatek. Najbardziej podobała mi się ta, z wyszytymi postaciami dziewczynki i chłopca, wielka paterą owoców i napisem "Smacznego". Zawsze kiedy przyjeżdżaliśmy do babci sprawdzałam czy to ta właśnie wisi.
Teraz postanowiłam dorobić się własnej "Smacznego". Z igłą nie lubimy się za bardzo, ściegiem wodnym (tak się chyba drań nazywa) wyszywam po raz pierwszy i mam nadzieję, że nie wpędzę się w "makatkową traumę" zanim doszyję do końca...
W pracowni też sielsko-ludowo-hafciarsko sobie używam realizując kolejny eksperyment. Tym razem na wieku herbaciarki starałam się uzyskać trójwymiarową fakturę wyszywanego obrusa. Czy mi się udało, oceńcie sami.

Pod pudełkiem - fragment traumatycznej makatki;)

W odpowiedzi na Wasze pytania o sposób wykonania wieka podaję mój autorski, jeszcze ciepły patent:
Najpierw chciałam na herbaciarce odbić wzór płótna, ale ten nie był by na tyle wypukły, żeby wyczuć go palcami. No to wzięłam gazę opatrunkową i zgodnie z zasadą "kto nie ryzykuje ten nie ma" okleiłam bandażem wieko (klejem do decoupage), następnie pomalowałam całość brązową farbą akrylową, ostro przeszlifowałam papierem ściernym i przetarłam prawie suchą gąbką z białym akrylem. Na koniec powtórzyłam szaleństwo z papierem ściernym. Efektem była aksamitna w dotyku struktura płótna.