Podróże małe i duże

Wczorajszy dzień, o dziwo - spędziłam z dala od pracowni. O dziwo - bo zawsze tak czy inaczej moje nogi mnie do niej prowadzą. Jednak czwartek odbył się pod znakiem z dawna oczekiwanych rozrywek towarzyskich, zarówno domowych jak i internetowych. Mianowicie, ze stołecznego miasta (haha) przybyła do nas silna grupa złożona z mojej córki, zięcia i ich dzieci.
W tym miejscy drogim czytelniczkom i czytelnikom (okazuje się, że i tacy są), należą się wyjaśnienia, że "córka" owa ma lat prawie tyle co ja, jakoż i zięć. A adoptowałam ją na studiach, gdy razem mieszkałyśmy pod jednym dachem.
No, to żeby nie było, że tylko tak młodo wyglądam.
Me młodsze dziecię stanęło na wysokości zadania i obyło się bez ogólnej masakry wśród zabawek. Jestem z niego niesłychanie dumna, bo zazwyczaj krew się leje i trup pada gęsto. Co prawda parę razy chciało werbalnie załatwić starszego kolegę, jednak ten, posiadając młodszą siostrę ma chyba podwyższony próg znoszenia hałasu i na ryki mojego Młodszego nie reagował (ja wprost przeciwnie).
Kiedy goście ujechali w dal siną, udałam się na kameralną (w założeniach - bo w końcu zebrał się kwiat rycerstwa z dwóch Klanów) imprezę w Margonem, gdzie świętowaliśmy rocznicę naszego Klanowego kolegi. Jako, że impreza była wirtualna, więc i ciacho wirtualne ze sobą przyniosłam. Smakowało ponoć przecyfrowo!

Do pracowni wróciłam dziś z samego rana, przede wszystkim kończyć kurs dla Daisy i obfocić podróżniczy kuferek:

Aha..dla was też jest wirtualna szarlotka i trochę muzyki: